وقتی وارد بعضی از وبلاگ ها که می شوم می بینم اخرین پستش به چند ماه یا یک سال پیش است با خودم فکر می کنم چرا چیزی نمی نویسند یعنی نوشتن این قدر سخت است که به وبلاگ شان سر نمی زنند یا هزار و یک دلیل دیگر دارد بعضی ها که فقط دو کلمه می نویسند.

اولین باری که نوشتم چنان ذوق و شوقی داشتم که فکرش هم نمی توانی بکنی  دوست داشتم هر روز بنویسم ولی همین که اتفاقی می افتاد یا خسته می شدم دیگر از نوشتن دست می کشیدم و حتی دگیر پای کامپیوتر هم نمی رفتم.

کسانی هستند که اول تند ولی در اخر کند می شوند با ید همیشه اهسته و پیوسته ادامه داد تا از هر کاری که داشته باشید خسته نشویم

یکی از دوستانم وبلاگ داشت ولی به خاطر اینکه کمی مشغله داشت دیگر به وبلاگش سر نزد تا اینکه متوجه شد من هم وبلاگ دارم حالا می خواهد دوباره از نوع شروع کند ولی با همان وبلاگ قدیمی خودش با هزار مکافات پسورد ان را دوباره پیدا کرد ان هم توسط برادرش وگرنه مجبور بود یکی دیگر درست کند.

ببخشید در مورد نظرات ننوشتم بعضی ها که وارد وبلاگ می شوند به متن توجهی نمی کنند فقط می خواهند نظری داده باشند یا اصلا یک جواب بی خود می دهند که به نوشته هایتان که هیچ ارتباطی ندارد این طور کسان کفر ادم را در می اورند چون به نوشته هایتان اهمیتی نداده است.